Mišićna jačina (sila) predstavlja sposobnost mišića da savlada veliko spoljašnje opterećenje u izometrijskim uslovima – brzina skraćenja mišića je približna ili jednaka nuli. Direktna laboratorijska metoda za procenu mišićne jačine je izometrijska dinamometrija i pomoću nje možemo videti koliku je silu mišić u stanju da generiše. Sa druge strane, u praktičnim uslovima, veoma je važno da mišić bude u stanju da tu maksimalnu silu proizvede za što kraće vreme. Brzina razvoja, odnosno prirasta sile je jedan od najvažnijih parametara koji se meri u oblasti sporta i ona je pokazatelj bazične mišićne eksplozivnosti koja ima visoku povezanost sa sportskim performansama. Za procenu ovih parametara primenjujemo test „stisak šake (hand grip test)“ pomoću ručnog dinamometra (K-Grip, Kinvent, Francuska). Ovaj test je jedan od najprimenjivanijih testova i ima visoku povezanost sa sportskim performansama i opštim zdravljem. Njime se takođe određuje lateralna asimetrija tj. odnos između razvoja sile mišića desne i leve strane tela, koji ima uticaj na sportske performanse i prevenciju povreda. Dodatno, se mogu sprovesti merenja jačine mišića opružača trupa (leđa) i stopala (lista), kao i jačine mišića ramenog pojasa (The Athletic shoulder test – ASH), pomoću platforma i senzora sile (K-Deltas, Kinvent, Francuska).

Snagu donjih ekstremiteta procenjujemo testom „skok u vis (Countermovement jump – CMJ, Squat jump – SJ; Drop jump – DJ i Repeated jump test – 10/5 RJT)“ na platformama sile (K-Deltas, Kinvent, Francuska). Sa druge strane, snagu gornjih ekstremiteta analiziramo različitim vrstama sklekova, takođe na platformi sile (K-Deltas, Kinvent, Francuska). Dodatno, kod mlađe populacije primenjujemo terenske testove „skok u dalj“, „bacanje medicinke“ i druge. Ovim testovima se, pored nivoa ispoljavanja mišićne snage određene mišićne grupe, određuje i mišićna asimetrija, ali i analizira mogućnost nastanka povreda.

Pod pojmom brzina podrazumeva se sposobnost izvođenja pokreta ili kretanja maksimalnom mogućom brzinom za date uslove, pri čemu se pretpostavlja da spoljašnji otpor nije veliki i da aktivnost ne traje dugo, kako ne bi došlo do nastanka zamora. Posmatrano sa aspekta strukture brzine kao motoričkog svojstva, osnovni oblici njenog ispoljavanja su brzina lokomocije, reagovanja, pojedinačnog pokreta i brzina frekvencije pokreta. Za dobijanje informacija o brzini i ubrzanju ispitanika, primenjujemo testove „sprint na 5/10/15/20/30/50 m“ (Witty Photocells, Microgate, Italy), taping rukom i nogom i „brzina reagovanja na svetlosni stimulus“ primenom sistema svetala (Blazepod, BlazePod Inc., SAD; Sportreact systems, Sportreact, Hrvatska).

U velikom broju sportskih grana, a naročito u kolektivnim sportovima, sposobnost brze promena pravca i/ili smera je mnogo važnija od same sposobnosti brzog kretanja u jednom pravcu. Ova sposobnost se naziva agilnost. Ona ukazuje na racionalnost i efikasnost iskorišćenja ukupnih potencijala sportista u različitim uslovima kretanja i predstavlja kompleksno motoričko svojstvo.
Njena uspešnost zavisi od više motoričkih sposobnosti, mišićne sile i brzine razvoja sile (uspešnost kretanja na startu), snage (za ubrzanje i usporenje kretanja), koordinacije (za promenu smera i za tehniku izvođenja kretanja), ali i morfoloških karakteristika i psiholoških faktora (kao što je perceptivni faktor donošenja odluka). S obzirom da se procena agilnosti vrši testovima različitim po trajanju i složenosti kretanja, važno je ispitati vezu između nje i specifičnosti same sportske grane u kojoj se primenjuje. Upravo zbog toga agilnost procenjujemo testovima specifičnim za odgovarajući sport (T-test, L-test, Y-test, 5-0-5, 5-10-5, Arrowhead, 4 Corner, Zig Zag, Balsom, Stop’n’Go Reactive Agility test, Illinois itd .).

U sportu je od izuzetnog značaja da se kretanje produži što je duže vremena moguće, a sa što manjim gubitkom efikasnosti. Ova sposobnost se naziva izdržljivost. Ona u najvećoj meri zavisi od funkcionalnih sposobnosti organizma, odnosno stanja određenih sistema organa, pre svega kardiovaskularnog i respiratornog. Izdržljivost delimo na aerobnu i anaerobnu. Aerobnu procenjujemo šatl-ran testom na 1200 metara (Bronco test), dok anaerobnu procenjujemo testovima „ponavljajućih sprinteva (Running-based anaerobic sprint test – RAST)“ specifičnim za uzrasnu kategoriju ispitanika.

Gipkost kao sposobnost ima veliki uticaj na sportski uspeh, ali i opšti zdravstveni status. U najširem smislu, gipkost se odnosi na elastičnost mišića i tetiva i pokretljivosti u zglobovima i predstavlja sposobnost vršenja pokreta velke amplitude. Velika gipkost omogućava efikasnije izvođenje pokreta i kretanja. Testove koje sprovodimo odnose se na proveru gipkosti mišića pregibača zgloba kolena i opružača trupa, kao i funkcionalne pokretljivosti mišića u zglobu kuka, kolena i skočnom zglobu, ali i u ramenom pojasu i torakalnom delu kičme.